Галерея

Иске Минзәләбаш авылында яшәүче тыл ветераны Гильфанова Раҗия Нурулла кызы һәм балачакларын сугыш урлаган йөзләгән, меңләгән яшүсмерләр хакында китаплар язарлык. Раҗия апага тугач та таныклык алмыйлар әле. Әнисенә агач авып имгәнгән әтисен дә тәрбияләргә кирәк була. Балалары бәхетеннән терелә Нурулла абый. Тик сугыш башлангач, аксак дип тормыйлар, фронтка алалар. Соңгы хаты Смоленск яныннан килә. Әниләре дә сәламәтлеккә туймый, балаларына иртә кул арасына керергә туры килә. Мәктәп яшендәге Раҗияне комбайнер ярдәмчесе итеп куялар. Басудан таш та җыялар, салам эскертләүдә дә эшли балалар.

Варис ага Гыйбаев истәлекләреннән :“Сугыш вакытында иң мөһиме – элемтә. Элемтә урнаштыру өчен без һәрвакыт төнлә хәрәкәт итә идек. Бервакыт көньяк – көнбагыш юнәлешкә урнашкан батальон белән элемтә өзелде. Нишләргә? Көндез хәрәкәт итү, дошман тылына үтеп керү мөмкин түгел. Өстәвенә яңгыр сибәләп тора. Полковник Тихомиров җитәкчелегендә минем белән бергә ике элемтәче, караңгы төннән файдаланып, блга чыктык. Ара-тирә атышканкан тавышлар ишетелгәли. Элемтә чыбыгының өзелгән урыны табарга. Тиз дә хәрәкәт итәргә, ныклы игътибарлы булу да кирәк.

Гәрәева Мәбсүсә Миңнегали кызы 1927 нче елның 18 нче февралендә Азалак авылында дөньяга килгән. Кечкенәдән әти-әнисенә ияреп, эшләп үсә ул. Тимер, агач эшләренә оста әтисе аны балта эшенә дә, печән чабарга, ат җигеп, төрле эшләрне башкарырга да өйрәтә. Сугыш еллары кызларының өлешенә тигән торф чыгару, урман кисү эшләреннән дә калдырмыйлар Мәбсүсәне. Колхозның да төп терәге шул кызлар була.

Мин әле дүртенче класста гына укыйм.Шулай да укытучыбыз Гөлфия Корбангалиева җитәкчелегендә фәнни тикшеренүләрдә катнашам. Без төрле проектлар белән ел саен “Барысын да белергә телим” дигән җәмгыять утырышларында чыгыш ясыйбыз. Бу уку елында “Сугыш көйдергән балачак” дигән эшем белән катнаштым. Альбомдагы иске фоторәсемнәрне карап утырганда уйлап куйдым: безнең гаиләдән Ватан сугышында кем булса да катнашты микән? Бу турыда дәү әнием Зөлфиядән сораштым һәм менә ниләр белдем.