Письмо В.В. Дормидонтова жене А.В. Дормидонтовой. 9 февраля 1943 года
Тонечка дорогая, здравствуй!
Сегодня я в Московской области и спешу послать тебе это письмицо.
Во-первых, я жив и здоров. За последнее время, как находят товарищи, я даже немного поправился. Это происходит от того, что мы стоим все время на одном месте, а не прыгаем с места на место. Спасибо тебе и матери за присланную посылку. Я ее получил 30-го вечером и в ночь на 31-ое мы праздновали. Мы живем в землянке вчетвером, самому старшему ровно полвека, я его зову дядя Гриша. Он ко мне относится с особой заботой, как к сыну, я к нему отношусь, как к дяде, часто спрашиваю совета по тому или другому вопросу. Младшему 19 лет. Он у нас на воспитании. Живем дружно, не смотря на то, что все различных возрастов и даже национальностей. У нас один казах Кещанов, один чуваш Ванюшка Спиридонов и два русских дядя Гриша и я. Свою земляночку мы отделали так, что в ней уютно, светло – есть окошечко, тепло и сухо. И так в ночь с 30-го под 31-ое января мы устроили маленький праздник в честь присланной посылки. Вино я разливал меркой по кружкам и мы выпили за ваше здоровье. Спасибо вам от всех наших обитателей землянки за этот праздник. Целых 5 дней у меня дядя Гриша экономил и выдавал нам к чаю по 2 сухарика. Неожиданно для всех нас было обнаружено 3 конфетки, мы их так же разделили и выпили с чаем.
Теперь, если вы будете посылать посылку, то присылайте самых простых сухарей. Может мне удастся в этом году дня на 2 приехать домой. Теперь разрешено давать отпуска фронтовикам. Тогда увижу, как вы живете. Может быть, если будем сейчас переезжать на новое место, то поедем через Москву, надеюсь позвонить и вызвать тебя к себе. Ну пока, кажется все, целую крепко. 9/II-1943 г. Подпись.
В.В. Дормидонтовның тормыш иптәше А.В. Дормидонтовага хаты. 1943 елның 9 феврале
Автор хатны Мәскәү өлкәсеннән яза. Аның яшәү шартлары яхшы. Соңгы вакытта бер урында гына торалар. Посылкалары өчен рәхмәт әйтә. Аны 30 да кич белән ала, ә 31 дә бәйрәм ясыйлар. Землянкада дүртәү яшиләр. Иң өлкәненә ярты гасыр. Ул аны дядя Гриша һәм үзен борчыган барлык мәсьәләләр буенча киңәшә. Дяда Гриша исә авторны улы кебек кабул итә. Иң кече сугышчыга 19 яшь. Аны барысы бергә тәрбиялиләр. Төрле яшьтә һәм милләттән булуларына карамастан (Кещанов фамилияле казах, Ванюша Спиридонов исемле чуаш һәм ике рус) дус яшиләр.
Землянкалары уңайлы, җылы, якты һәм коры. Кечкенә генә тәрәзәләре бар. 30 нан 31 килгән посылка белән кечкенә бәйрәм ясыйлар. Үлчәмле кружкаларга салып өйдәгеләр хөрмәтенә шәраб күтәрәләр. Барысы да посылка өчен рәхмәт белдерә. Дядя Гриша посылканы 5 көн дәвамында саклый, чәйгә ике сохари гына бирә. Көтелмәгән шатлык булып өч конфетта табыла. Әгәр тагын посылка җибәрсәләр, бары гади сохарилар гына җибәрүләрен үтенә.
Фронтовикларга яллар бирелү сәбәпле ике көнгә кайтырга, якыннарының ничек яшәүләрен үзе күрергә, яңа урынга Мәскәү аша юнәлсәләр, шалтыратып үзе янына чакыртырга өметләнә.
