Ильдус Мидхатович родился 9 октября 1937 года в д.Ислетарь Тукаевского района ТатАССР (в 1938 году переименован в Атнинский район ТатАССР, ныне Арский район РТ). Окончил 9 классов средней школы в д.Кулле-Киме Атнинского района ТатАССР.
Абдулхай Халикович родился 30 сентября 1934 года в деревне Новая Юльба Атнинского района Татарской АССР.
Тяготы военного времени Родился 14 декабря 1937 года в д. Б. Менгер Атнинского района ТАССР. По рассказам старших, в предвоенные годы жизнь в стране стабилизировалась: 'коллективизация и репрессии тридцатых годов остались позади. Страна работала, строилась. Экономика росла высокими темпами. Шёл конец третьей пятилетки. За годы пятилеток в стране были построены тысячи больших и малых предприятий.
Родился в 1910 г. в с. Сунгурово. Имел двоих детей. Мобилизован в 1941 г. Атнинским РВК (?) в 1941 г. Красноармеец, 192 стр. полк. Попал в плен 13 сентября 1942 г. под г. Моздок. Содержался в лагере военнопленных № 344 (318) VIIIF Ламсдорф (Ламбиновице, Польша). Умер 31 декабря 1944 г. Атнинским РВК учтён как пропавший без вести с ноября 1942 г. Семья: Филиппова Анастасия Яковлевна, с. Сунгурово, Атнинский р-н, ТатАССР.
Мин, Шәмсиева Луиза Әһли кызы, сугыш чоры баласы, 1935нче елда туганмын. Күлле-Киме – минем туган авылым. Минем бөтен тормышым шушы авыл белән бәйләнгән.1958 нче елдан хәзерге көнгә кадәр туган авылым мәктәбендә эшләүне дәвам итәм.
Бөек Ватан сугышы чоры балалары газета-журнал битләрендә үзләренең истәлекләрен бастырып киләләр. Күңелгә сеңгән вакыйгаларны мин дә язып китмәкче булам. Мин- авыр сугыш елы баласы. 1936 нчы елда Олы Әтнә авылында Баязитов Габдулла һәм Мөнәвәрә гаиләсендә туганмын. Хәтеремдә, минем әбием-Баязитова Зәкия, сугыштан соң миңа улының фронттан килгән хатларын укыта иде. “Кызыл армия сафларында хезмәт итүче улың Госманнан”,-дип башлана иде ул хатлар. Бер хатында әби аңа шигырь язып җибәргән. Чыгып айларга карыймын Тәмам унбише җиткәчтен.
Бөек Ватан сугышының безнең гаилә мисалында чагылышын - аңа салган афәтен сөйләп китәсем килә. Сугыш башланган көн минем исемдә яхшы саклана. Миңа ул вакытта унике яшь булган. Әтнә авылының үзәк урамында репродуктор бар иде. Аннан Молотовның сугыш башлану турындагы чыгышын халык белән мин дә тыңладым. Халык аптырап, югалып калып тыңлады да, шаулаша, елаша башлады. Мин бу хәбәрне җиткерергә өйгә йөгердем.
Мин- Биктимирова Тәэминә Әхмәт кызы, Әтнә районы Яңа Шимбер авылында 1940 нчы елда тудым. Минем бала чагымның күп хатирәләре инде онытылган. Әмма үзәккә үткәне мәңге онытылмый диләр. Безнең үзәккә үткән нәрсә – сугыш елларындагы ачлык иде. Балаларның гына түгел, сугышка озатылган атларны, ватылып эштән чыккан тракторларны алмаштырган әниләрнең дә үзәгенә үткәне шул ачлык булгандыр. Без ничек яшәдек, ничек исән калдык икән? Күз алдына без ашаган ризыклар килә: кузгалак, кычыткан, ат кузгалагы, черек бәрәңге. Гектарлап печән чапкан әниләргә, кич кайтканда, икешәр кашык он бирәләр.
Безнең илебездә бер генә йортка да сугыш зыкымы тими калмагандыр. Кече Әтнә авылында гына туксаннан артык ир солтаны сугыш кырыннан әйләнеп кайтмады. Авылның “Җөлби очы” дип аталучы урамындагы 27 йорттан 25 әзмәвердәй ир- егет сугышның беренче айларында ук фронтка киттеләр. Шуларның 23е сугыш кырында мәңгегә ятып калды. Кайбер гаиләләр бер өйдән икешәр улларын озатты. Һәр өйдә диярлек өч - дүрт бала белән калган әниләребез көн-төн җиңү өчен дип эшләделәр. Аларның инде күбесе якты дөньядан китеп барды.
Мин – сугыш чоры баласы. Нәкъ сугыш башланган көнне - 1941 елның 22 июнендә Брянск өлкәсенең Дятьково шәһәрендә дөньяга килгәнмен.
