Из фондов краеведческого музея. Тихий Плес в годы войны
Бывает горько и обидно, что у многих деревень нет написанной истории: исчезла деревня с лица земли, не стало памяти о ней. Так случилось и с селом Тихий плёс.
Бывает горько и обидно, что у многих деревень нет написанной истории: исчезла деревня с лица земли, не стало памяти о ней. Так случилось и с селом Тихий плёс.
О пережитом нами можно написать книгу, – говорит Габбас Зайдуллин
Мин Зарипова Зайтүнә Нургали кызы 1930 нчы елның 14 июлендә Курсабаш авылында туганмын.Анда әниемнәр аерылышкач әниемнең яшәргә урыны калмаган. Без ике кыз бала калганбыз. Әни бер сөйләшкәндә, “әллә берәрсен балалыкка бирим микән “-дип әйтеп куйган. Мине балалыкка алган әниемнәрнең балалары булмаган. Алар мине Югары Утарга алып төшкәннәр. Мине бик яратып тәрбияләп үстерделәр. Ул вакытта миңа 6 ай гына булган. Әнием колхозда, әтием Юдинода кондуктор булып эшли. Сугыш башлангач сугышка китә. Ике әтием дә сугышта вафат булалар.