САДЫКОВА ТӘКМИЛӘ САДЫЙК КЫЗЫ
1927 елның 1 нче октябрендә Теләче районы Сауш авылында Садыйк белән Бибисара гаиләсендә бишенче бала булып дөньяга аваз сала. Гаиләдә 4бала-Нури, Габделәхәт, Хәтирә, Тәкмилә.
1927 елның 1 нче октябрендә Теләче районы Сауш авылында Садыйк белән Бибисара гаиләсендә бишенче бала булып дөньяга аваз сала. Гаиләдә 4бала-Нури, Габделәхәт, Хәтирә, Тәкмилә.
1928 елның 5 нче июлендә хәзерге Теләче районы Урта Мишә авылында төпчек бала булып дөньяга килә. Яшьтән әтиләре үлеп, авыр тормышта ятим үсә. Баландыш җидееллык мәктәбендә укып белем алгач, 1944 елда 14 яшендә Саба районы Урта-Саба авылында башлангыч сыйныфлар укытучысы итеп билгелиләр. Казанда педучилищеда читтән торып укып, педагогик белем ала. Ләкин 9 ел эшләгәч, кыскартылуга эләгә.
1926 елның 28 февралендә элеккеге Дөбьяз, хәзерге Биектау районы, Таршна авылында икенче бала булып туа. Авыл мәктәбендә 6 класс белем ала. Аннары колхозда эшләп хезмәт юлын башлый. 15 яшендә Бөек Ватан сугышы башлана. “Бик авыр еллар булды, - дип сөйли Фәймә апа,- ач-ялангач яшәдек, акча булмады, булган икмәкне сугышка озаттылар”. Шул ук елны Фәймәнең абыйсы үлеп китә һәм ул гаиләдә олы бала булып кала.
Василий Григорьевич родился 12 июля 1924 года в деревне Пановая Гора Лаишевского кантона ТатАССР (позже Тюлячинского района ТатАССР, ныне РТ). Всего в семье их было шестеро детей, самый старший - Василий Григорьевич. В 1938 году после окончания 7 класса Шармашинской основной школы начал трудовую деятельность разнорабочим в колхозе «Новая жизнь №1» Сабинского района Татарской АССР. О начале Великой Отечественной войны Василий узнал во время танцев в Шармашинском клубе. Их всех тут же разогнали по домам.
По обе сторон древнего торгово-почтового тракта - Зюрейской дроге раскинулась деревня. Деревня, каких множества, небольшая, но и не маленькая. Старинное село Абди, окруженное лесами и холмистой местностью, был богато не только великолепной природой, но и талантливыми людьми. Перед войной много людей разных национальностей проживало здесь. Жили все, как добрые соседи, вместе работали, вместе проводили праздники.
Таисия Павловна Телэче муниципаль районын Күкчә авылында туган 17 октябрь 1924 елны.
Рифкат Мифтахутдинович родился в 1926 году 2 августа в д.Сауш Тюлячинского района татАССР, и вырос в Татарской слободе города Казани. Первый класс окончил там же, в медресе при мечети. Тогда же получил свой первый приз как юный художник – краски и красочную по тем временем книжку «Три поросенка». Краски, конечно, тут же были рассыпаны его одноклассниками, а вот ту книгу он помнит… Ещё до войны его семья получила 2 комнаты в коммуналке на улице Хади Такташа. «Знаете, я хорошо помню то время.
Нәбиулла Фатхула улы 1926 елның 25 нче августында Саба районы Айдар авылында Фәтхулла белән Әсмабикә гаиләсендә икенче бала булып дөньяга килә. Мәктәптә ул 7 сыйныф белем ала. Тыныч кына яшәп яткан ил өстенә кара кайгы килә. Авылыбызда сугыш җиле кагылмаган бер генә капка, бер генә гаилә дә калмый. Бу вакыйга Фатхуллиннарны да читләтеп узмаган. Әтиләре Фатхула абыйны 1941 елның июлендә үк сугышка алып китәләр. Инде әтисез дә калгач бөтен тормыш авырлыгы олы балалар җилкәсенә төшә. Гаиләдә дә бердәнбер ир бала бит ул...
Җирне төн караңгылыгыннан арындырырга теләп офыкта кояш кызыллыгы күренә. Сиреньнәр аклыгын, кояшның нурын үзенә сеңдергән 89 яшьлек Рәҗәп бабай иртәнге намазын укый. Һәвакыт намазның сүзләрен бер үк сүзләр белән тәмамлый: “И,Раббым! Ил башлыкларына дуслык бирсәң иде,сугышлар булмаса иде, ачлык күрмәсәк иде...” Әйе, Рәҗәп бабай бу теләкләрне юктан гына теләми. Күрелгән, барысы да күрелгән, ачлыгы да, сугышы да, югалту хәсрәте дә...
Нургали Мөхәммәтҗан улы 1924 елның 24 апрелендә Теләче районы Төрек–Тәмте авылында крестьян гаиләсендә дөньяга килә. 1936 елда каты авырудан соң әтиләре якты дөньядан китә. Шулай итеп Нургали абый 10 яшендә әтисез кала. Шул көннән башлап тормышның барлык авырлыкларын үз җилкәсендә татырга туры килә аңа. Гаиләдә өч бала идек, - ди ветеран. Ике сеңлем (Миңсылу, Хәкимә) һәм мин. Печән, утын бирәбез дигәч әнигә җиңелрәк булсын дип төрле эшләрдә эшләдем. Монысы авыр, булдыра алмыйм дип тормадым.