ЧУВАЕВА (РОДЬКИНА) ТАМАРА ГРИГОРЬЕВНА (07.05.1915 Г.Р.)
Чуваева (Родькина) Тамара Григорьевна - уроженка села Богдашкино Тетюшского района. В 1927 году окончила с отличием 4 класса Тетюшской второй Советской школы I ступени.
Чуваева (Родькина) Тамара Григорьевна - уроженка села Богдашкино Тетюшского района. В 1927 году окончила с отличием 4 класса Тетюшской второй Советской школы I ступени.
Война. Победа. Страна готовится к 70-ти летию со дня Великой Победы, но отголоски тех лет живы по сей день. Не только старшее поколение, но и молодежь со скорбью говорит об этом, свои чувства излагает в стихах. Да, с одной стороны, это печально, но с другой – вызывает и радостные чувства. Ведь это говорит о том, что молодое поколение с уважением относится к героям, не жалевшим ни сил, ни жизни ради освобождения страны от фашизма, восхищается их отвагой.
К 9 Мая на сквере Солнечного бульвара в Больших Кайбицах возвысится макет бомбардировщика времен Великой Отечественной войны. Здесь установят также и два артиллерийских орудия. Таким образом, к 70-летию Победы мемориальный комплекс районного центра полностью изменит свой первоначальный облик и увековечит славный подвиг трудящихся Кайбицкого района в годы Великой Отечественной войны.
Мин Зарипова Зайтүнә Нургали кызы 1930 нчы елның 14 июлендә Курсабаш авылында туганмын.Анда әниемнәр аерылышкач әниемнең яшәргә урыны калмаган. Без ике кыз бала калганбыз. Әни бер сөйләшкәндә, “әллә берәрсен балалыкка бирим микән “-дип әйтеп куйган. Мине балалыкка алган әниемнәрнең балалары булмаган. Алар мине Югары Утарга алып төшкәннәр. Мине бик яратып тәрбияләп үстерделәр. Ул вакытта миңа 6 ай гына булган. Әнием колхозда, әтием Юдинода кондуктор булып эшли. Сугыш башлангач сугышка китә. Ике әтием дә сугышта вафат булалар.
У времени есть своя память – история. И потому мир никогда не забывает о трагедиях, потрясавших планету в разные эпохи, в том числе, и о жестоких войнах, уносивших миллионы жизней. Прошло 70 лет, как закончилась Великая Отечественная война, но эхо её до сих пор не затихает в людских душах. Мы не имеем права забыть ужасы этой войны. Нельзя чтобы она повторилась вновь. Мы не имеем права забыть тех солдат, которые погибли ради того, чтобы мы сейчас жили. Мы обязаны все помнить…
Родился Виктор Перфилович 13 августа 1925 года в деревне Тимеревка. Закончил три класса в Сельцо-Заводской школе. С девяти лет до призыва в армию работал в колхозе «Искра №1». В октябре 1943 года пришла повестка в армию. Из села Тюлячи призывников привезли в г.Арск, где всех призывников расформировали и перевезли в город Зеленодольск. После чего всех опять расформировали и в вагонах отвезли на станцию «Селикс». Расформировали призывников по казармам. Стали обучать шоферскому делу. Через две недели отобрали самых молодых и отправили в город Орел в Белоруссии.