Мансурова Савия Мансур кызы1932 нче елда Саба районы Түбән Утар авылында туа.Шушы авылда башлангыч белемне ала.Мансурова Сәвия апа сөйләгәннәрдән:
“Сугыш башлангада миңа 9 яшь булган. Безнеәникарады, ашатты. Башка булышучыюкиде. Авырелларбулса да әнисыернысатмады. Ул безгәбикзуртерәкбулды. Ашаганәйберебезкычыткан, алабута,черекбәрәңге,чыпчыккузгалагыннангыйбарәтиде. Авылныңбашлангычмәктәбендәукыдык. Шартларгакилгәндә, гадиавылмәктәбе, мичкәягылаторган. Җиңүтурындамәктәптәукыгандабелдем. Бухәбәрнеишеткәчавылдабулганбарлыкирләр, хатын-кызларкызылбайраккүтәрепавылбашыначыкты. Без мәктәпбалалары да аларгаиярдек. Туганбулмаслыгынакарамастан,кайтканбер солдат янынайөгереп бара идек. Сугыштансоңгыелларда да ачлы-туклыяшәлде.”
Сәвия апа башта колхозда төрле эшләр башкарган, аннары Ю.Утар авылында урнашкан балалар йортында санитарка булып эшли. Шуннан лаеклы ялга чыга.
Теләкләр: Хәзерге тормыш – сугыш елларындагысы белән чагыштырганда бик рәхәт. Хәзерге яшьләр сабыр,акыллы булсын, хәмер белән дус булмасыннар иде. Улелларныкабатходайкүрсәтмәсен.
