Гимазиев Гельмулла Гимазиевич 1918 года рождения, уроженец д. Биклянь Тукаевского района. 27 сентября 1939 г – призван в армию Набережно – Челнинским РВК ТАССР, служил рядовым ,поваром в 512 (519,619) стрелковом полку,146 дивизии ,6 армии. -5 июля 1941г. –попал в плен около села Сосновка под г . Дубно или под г.Шумск,Польша.
ГРАЧЕВ Яков Федор улы (1909 елгы, Кыркүл авылы). Кызылармияле. Эстониядә әсирлеккә эләгә. 1942 елның 5 октябрендә VI К, Хемер, Хекслингер Век, Германия лагерендә вафат була.
До войны Зиятдин бабай работал в селе начальником пожарной части, имел красавицу жену Нуриду и дочку Зайтуну, двое детей умерли в детстве. В 30-х годах в поисках заработка побывал в Ленинграде: строил город, забивал сваи под дома. В войну легендарный город на Неве будет защищать его брат Хафиз, который в 1943 году с тяжелым ранением вернется домой и вскоре умрет.
Җиңүнең 74 еллыгы якынлаша. Югары Багражда сугышта катнашучыларга куелган һәйкәлгә барлыгы 269 кеше исеме кертелгән. Исемлек буенча 171 кеше сугыштан кайтмаган, яу кырларында ятып калган. Күпләренең әле бүгенге көндә дә язмышлары билгесез.
Җиңү көне шатлык китерсә дә, сызлый әле һаман яралар! Кил. Исемлеккә күз сал. Бер генә минут булса да басып тор, искә ал. Алар безнең киләчәк өчен көрәшкәннәр. Җиңүнең 74 еллыгы якынлаша. Югары Багражда сугышта катнашучыларга куелган һәйкәлгә барлыгы 269 кеше исеме кертелгән. Исемлек буенча 171 кеше сугыштан кайтмаган, яу кырларында ятып калган. Күпләренең әле бүгенге көндә дә язмышлары билгесез.
Иван Иванович Карасев 1910 г.р. до войны работал пекарем, сражался с 1941 года в 8 стрелковой бригаде рядовым. 2 февраля 1943 года под г. Старый Оскол попал в плен. В учетной карте военнопленного 24 июня 1944 года о нем сделана отметка - «немощность». Умер он 25 сентября 1944 года. Ивана Ивановича провожали на фронт жена Агафья, двое маленьких сыновей и младшая дочь Мария, которой в ту пору было 4 года. В 1943 году семья получила известие, что он пропал без вести. В 50-х годах Агафья с детьми из Ленино уехала и обосновалась в Чистополе.
Мой дед Кашапов Шигап (Шигабетдин) КашафУтдин улы 1907 г.р., уроженец д. Сапеево Азнакаевского района Республики Татарстан.. Был призван на фронт 29.06.1941 года, попал в плен в октябре 1941 года в районе г.Вязьмы (так называемый "Вяземский котел"). Совершили с товарищем побег из плена в октябре 1944 года. Вышли в район дислокации наших войск и был повторно призван на фронт. Вернулся с Победой в родную деревню 18 декабря 1945 года. Награжден орденом Славы III степени, медалями "За победу над Германией в Великой Отечественной Войне в 1941-1945 г.г." и "За победу над Японией".
Сугыш –һәр гаилә тарихында ул Музейга зәйлеләрнең төрле үтенеч белән мөрәҗәгать итүләре дәвам итә. Шәһәрдәшебез, җирле шагыйрь Мәсләх Кашапов безгә әтисенең фотосын сорап шалтыратты. Шул форсаттан файдаланып, аңа сугыш, тоткынлык ачысын күргән әтисе турында мәгълүмат бирүен сорадык. Әлеге чираттагы язмабыз Мәсләх абый булышлыгы белән язылды.
Каюмов Зәкиулла Каюм улы 1920 елда Казан губернасының Спас өязе Бибай Чаллысы авылында (хәзер ТР Әлки районы) туган. Бөек Ватан сугышы ветераны. 1939 елда ТАССРның Кузнечиха район хәрби комиссариатыннан алына. 1942 елда һәлак була.
